Stephenie Meyer - Twilight

Uitgelezen:

jeugdroman

Stephenie Meyer - Twilight

Achterflap:

Bella is er absoluut van overtuigd dat Edward levensgevaarlijk is, maar ook dat ze onvoorwaardelijk en onherroepelijk verliefd op hem is. Als Isabella Swan naar het regenachtige Forks verhuist en de mysterieuze en aantrekkelijke Edward Cullen ontmoet, neemt haar leven een spannende en angstige wending. Edward, met zijn krijtwitte huid, gouden ogen, betoverende stem en bovennatuurlijke gave, is zowel onweerstaanbaar als ongenaakbaar. Tot nu toe heeft hij zijn ware identiteit verborgen weten te houden, maar Bella is vastbesloten achter zijn duistere geheim te komen. Wat Bella zich niet realiseert, is dat ze haar leven en dat van anderen in gevaar brengt naarmate ze hem beter leert kennen. Misschien is het zelfs al te laat…

Ik heb geen enkel verhaal met een bovennatuurlijk, magisch tintje meer weten te appreciëren sinds de begindagen van Harry Potter. Maar nu ik Twilight verslonden heb en weer in een onwerkelijke nieuwe wereld kon vertoeven herinner ik mij weer de sfeer van Zweinstein. Wat JK Rowling tot leven schiep in haar boeken en welke fictieve vriend ze voor véél kinderen en volwassenen creeërde, dat evenaart Stephenie Meyer moeiteloos. De sterkste kant van dit debuut is dan ook de mooie, pure beschrijving van het tot stand komen van een zeer innige band tussen Edward & Bella. Dit is meer dan zomaar een jeugdboek ... véél meer.

10/10

Preston & Child - Kraaienvoer

Uitgelezen:

thriller

Preston & Child - Kraaienvoer

Achterflap:

Special agent Pendergast haast zich naar een geïsoleerde gemeenschap in Kansas waarin in een graancirkel een bizar tafereel is aangetroffen rond een ernstig verminkt lijk. Angst regeert in het gehucht, hoewel de plaatselijke sheriff volhoudt dat het een toevallig incident is. Pendergast denkt aan een seriemoordenaar. Pendergast krijgt gelijk: er vallen meer doden. Maar de koppigheid en gekwetste trots van de sheriff leiden tot een tragedie...

Nu ik mijn 5de boek van dit duo verslonden heb wordt het gewoon onmogelijk om eentje als de beste te bestempelen. Elk boek is anders en totaal niet te vergelijken met een vorig of een volgend deel, doch komen veel ingrediënten telkens terug die er de typische Preston&Child swung aan geven. In dit boek volg je FBI agent Pendergast zonder de bekende andere personages aan zijn zijde, inspecteur D'Agosta, museum medewerkster Margo Green en compagnie gunnen Pendergast hier een solo optreden. De spanning is nagelbijtend en de plots zijn altijd zo fascinerend, zo knap gevonden dat je je afvraagt hoe ze het in godsnaam toch steeds maar weer verzinnen. Ik heb er nog 4 te gaan en vind het nu al zonde dat het er MAAR 4 meer zijn, schrijven mannen ... schrijven !

10/10

Preston & Child - Dans Des Doods

Uitgelezen:

thriller

Preston & Child - Dans Des Doods

Achterflap:

FBI-agent Pendergast is een van de meest ontwapenende personages in de misdaadliteratuur. Maar hij heeft een gedreven, dodelijke vijand, die hem al zijn hele leven achtervolgt: zijn levensgevaarlijke, maar geniale broer Diogenes. En Diogenes acht de tijd rijp om de wapens op te nemen. Eén voor één sterven Pendergasts dierbaren een unieke, afgrijselijke dood. Pendergast wordt van de moorden verdacht, en hij probeert wanhopig uit handen van de federale overheid te blijven. Tegelijkertijd moet hij, geholpen door zijn trouwe vriend Vincent D'Agosta, zijn broer tegenhouden. Maar hoe kan Pendergast iemand stoppen die minstens zo intelligent is als hijzelf? Iemand die twintig jaar de tijd heeft gehad om de gruwelijkste misdaad ooit voor te bereiden?

Toen ik het boek dichtklapte kon ik enkel maar vragen "waar blijft het volgende deel ?". Preston & Child nemen je ook dit keer mee in een supersnelle thriller met hypermoderne en hypergevanceerde FBI technieken en de intelligentie van Pendergast. Het verhaal begint effectief met de eerste letter en eindigt met de allerlaatste, het verhaal wordt nergens langdradig en zakt nergens in. Over de hele lijn hebben ze een 6de boek geschreven in de Pendergast serie die het lezen zeker waard is. Misschien dat het vleugje romantiek dit deel iets anders maakt dan de vorige delen, voor het eerst liet Pendergast zijn gevoelige kant zien en dit sierde het personage. Normaliter moet ik nu verder in het 7de boek "Dodenboek" maar wegens omstandigheden liggen "Kraaienvoer" en "Hellevuur" ook nog te wachten. Eventjes terug in de tijd dus .. maar dat maakt de boeken van P&C zo bijzonder. Als echte fan en slimmerik lees je de boeken best in volgorde, zo leer je de personages het beste kennen en maak je alles vanop de eerste rij mee. Maar desalniettemin zijn de boeken ook allemaal perfect afzonderlijk te lezen zonder dat je het gevoel hebt dat je niet kan volgen.

10/10

Nicci French - Het Veilige Huis

Uitgelezen:

thriller

Nicci French - Het Veilige Huis

Achterflap:

Een brute moordaanslag in een huis in een rustige, rijke buurt van een Engels provinciestadje resulteert in twee doden. Het derde slachtoffer blijft in leven: een tienermeisje met een doorgesneden keel wordt door de politie in veiligheid gebracht. Op zoek naar een veilig huis voor deze enige getuige wendt de politie zich tot dr. Samantha Laschen, die bekendstaat om haar baanbrekend werk bij de behandeling van posttraumatische stress-stoornissen.Sam Laschen denkt dat ze als bekwaam arts en liefhebbende vriendin de jonge, beschadigde vrouw wel kan beschermen en verzorgen. Maar wat begint als een gunst en een psychiatrisch experiment, eindigt in een vlucht om haar eigen geestelijke gezondheid te bewaren, de waarheid boven tafel te krijgen en alles wat haar dierbaar is in leven te houden.

Nicci French heeft hier vooral het meeslepende element voorrang gegegeven op het thriller aspect. Pas naarmate het verhaal vordert begint het boek pas te thrilleren ... het is dus even wachten op de spanning wat niet wegneemt dat het boek niet aangenaam leest. Tijdens mijn studie en ettelijke maanden er na las ik niets anders dan boeken die qua onderwerp zeer dicht aanleunden bij de zorgsector maar na alle ellende gelezen te hebben, vond ik het tijd voor iets anders. Dus dit verhaal met zijn posttraumatische stressstoornis als rode draad, had ik misschien toen moeten lezen en niet nu. Wel knap hoe de schrijvers een dubbelgangster geïntroduceerd hebben die pas op het allerlaatste moment door de mand blijkt te vallen. Gewoon leuk leesvoer voor alledag ...

7/10

Simon Beckett - Het Laatste Zwijgen

Uitgelezen:

thriller

Simon Beckett - Het Laatste Zwijgen

Achterflap:

Bij de juiste temperatuur brandt alles. Hout. Kleding. Mensen. Menselijk weefsel vliegt bij 250 graden Celsius in brand. De huid wordt zwart en barst. Het onderhuidse vet wordt vloeibaar, als vet in een hete pan. Gevoed door het vet, begint het lichaam te branden. De armen en benen vatten als eerste vlam, de organen zijn als laatste aan de beurt. Maar botten zijn een ander verhaal. Botten kunnen koppig weerstand bieden. Zelfs als de koolstof erin is opgebrand, als het bot zo doods en levenloos als puimsteen is, behoudt het nog zijn vorm. Op Runa, een afgelegen eilandje in de Buiten-Hebriden, wordt in een oude cottage een verbrand lichaam gevonden. Eén hand en beide voeten zijn nauwelijks door vuur aangetast, maar voor het overige ligt er niets dan as, wat zwarte botten en een kapotte schedel. Moord? Een ongeval? David Hunter, forensisch patholoog, wordt erbij gehaald. En de eilandgemeenschap sluit de gelederen...

Ik kan me voorstellen dat het voor een schrijver niet evident is om na een bestseller opnieuw te gaan zitten en een knap vervolg er uit te knallen ... Maar sommigen hebben die gave en al wat ze papier blijken te zetten is gewoon goed, een vlieger die zeker opgaat voor onze S. Beckett. Hoe hij het toch doet om je in het verrassendste deel van het plot je nogmaals mee te sleuren in een 2de plot die nog onwaarschijnlijker en nog schokkender is. Echt briljant om te lezen en als lezer maak je dus een zeer intense leeservaring mee, niets is wat het lijkt en niemand is wie hij/zij zegt te zijn ... zijn echt wel ingrediënten van een boek van Beckett. Ik hoop dan ook gauw David Hunter opnieuw te mogen ontmoeten in zijn 3de boek 'Het Sanatorium'. Van sommige schrijvers blijf je gewoonweg fan ... door de jaren heen, door de boeken heen !!

10/10

Douglas Preston - Het Monster Van Florence

Uitgelezen:

Douglas Preston - Het Monster Van Florence

Achterflap:

Tussen 1974 en 1985 werden in de heuvels rond Florence zeven paren vermoord. De politie arresteerde in de loop der jaren meer dan tien mogelijke daders. Vele levens werden verwoest door valse geruchten. Maar het Monster van Florence bleef onvindbaar. In 2000 ontmoette Douglas Preston de journalist Mario Spezi. Ze besloten samen een poging te doen het Monster te ontmaskeren. Hun controversiële onderzoek viel niet in de smaak van de Italiaanse autoriteiten; de auteurs werden zelfs aangehouden. Preston verhuisde in 2000 naar Italie waar hij onderzoeksjournalist Spezi ontmoette die al jaren onderzoek deed naar een seriemoordenaar die vanaf 1964 tenminste zeven vrijende paren had vermoord en nooit was gepakt. Wel waren enkele mensen gearresteerd, veroordeeld en later weer vrijgelaten. Bovendien was een van de moorden gepleegd tegenover het huis waar Preston ging wonen. Samen met Spezi doet Preston onderzoek in deze zaak totdat hijzelf en Spezi onderwerp van onderzoek worden door de Italiaanse justitie. Verhoren, huiszoekingen en afluisterpraktijken maken Preston verder verblijf in Italie onmogelijk. Spezi wordt gearresteerd en zelf aangeklaagd het monster van Florence te zijn. Een aangrijpend verhaal waarin de Italiaanse politie en justitie aangeklaagd staan voor incompetentie, tunnelvisie en machtsmisbruik. Spezi en Preston zijn hiervan het slachtoffer, maar vooral ook van de persoonlijke wraakgevoelens van de leider van het onderzoek en een openbare aanklager, mensen die hun eigen ongelijk niet konden verdragen.

Dit is geen thriller ook al is er een moordenaar aanwezig en wordt die moordenaar opgespoord, dit is geen roman want daarvoor is het onderwerp niet romantisch genoeg ... neen, dit is eerder een relaas over hoe een moordonderzoek werd aangepakt en hoe de dader nooit gevat werd. D. Preston en de journalist Spezi worden door hun gewroet in het verleden en hun kritiek op de Italiaanse justitie zelf personages in hun eigen verhaal. Het is een héél andere leeservaring dan ik gewoon ben want de hoofdpersonages zijn de schrijvers zelf. Ook het feit dat Thomas Harris zijn boeken/films over Hannibal Lecter kon schrijven door zijn inspiratie te halen uit Het Monster van Florence trok mij echt wel door het verhaal. Ik heb het graag gelezen maar nu is het weer tijd voor een echt boek.

7/10