29 september 2008

Stage lopen


Stage, stagiairs, een vak leren, stagemappen en activiteiten op de werkvloer .. we zijn weer vertrokken met een nieuwe lading stagiairs dit schooljaar. Jonge meisjes die er voor gekozen hebben de allerkleinsten te verzorgen en te animeren, maar die nog onder mentors vleugels aan het leren zijn. Het doet me denken aan mijn eigen stagetijd, mijn eigen verdriet omwille van het onbegrip van m'n mentoren. " Zien ze dan niet dat ik wel bereid ben om het te leren maar dat het tijd vraagt ... " .. was een oneliner in die dagen. Een ongelofelijk respect voor die oude rotten in het vak, ik kon maar niet geloven dat er in dit leven een dag ging komen dat ik het ooit onder de knie ging krijgen. Opvoeden het moeilijkste maar belangrijkste beroep in de wereld ... je loopt enkele keren met je hoofd tegen de muur, je gaat met de tranen in je ogen naar huis en je vloekt binnensmonds om je eigen onkunnen. Maar uiteindelijk moet je toegeven dat je een mooie opvoeder aan het worden bent, dat je elke dag bijleert en elke dag een meter groeit in hetgeen je wil bereiken. Ik wil deze meisjes helpen om een droom waar te maken, zodat ze ook op een dag wakker worden en zeggen " kon je mij nu maar zien , ik denk dat ik het nu toch al een beetje kan " ... we blijven geen stagiairs en ik geloof er in dat je op een dag echt met trots kan zeggen ik ben hetgeen geworden waarvoor ik gestudeerd heb. Maar ik ben nog jong en sta nog aan het begin van m'n carriëre, maar ik wil hier wel plaats maken om mijn fantastische collega's te bedanken. Dank u wel dat jullie mij een mooie kans hebben gegeven en dank u wel voor alles wat jullie mij geleerd hebben. Ik hoop dat ik ooit naast jullie kan staan op gelijke voet. Nu eerst nog wat stagiaires opleren hopelijk op eenzelfde wijze zoals ze mij hebben opgeleerd. Ik zeg altijd, wat je zelf als aangenaam hebt ervaren moet je doorgeven aan een ander ook.
Stiekem ben ik toch blij dat ik helemaal geen stagiaire meer ben ...

2 opmerkingen:

Heidi zei

wow, goed geschreven huppelmuisje. Er is talent onder ons...

Eveline zei

Ja, waar is de tijd.. We prijzen ons gelukkig dat we reeds zo ver staan in het leven :) We mogen indd héél erg trots zijn op onszelf!!

Sterkte morgen meid!

Ook al is jouw meme er fysisch niet meer, ze is er altijd op haar eigen manier :)