Working Class Girl

En het is zover, mijn eerste jobtje is werkelijkheid geworden. Vanaf maandag 22 oktober ga ik officieel aan de slag als begeleidster in de kinderdagverblijven " De Kastaar " en " De Bengel " te Oostende. Ik ben ondertussen een hele nieuwe collectie kledij rijker, van winterjas tot zomertopjes met het logo van de stad .. handig, dat bespaart me kliedervlekken op mijn eigen garderobe. Ook heb ik de sleutels in mijn bezit van beide kinderdagverblijven en zal ik weldra achter het stuur zitten van een stadswagen om de kindjes van en naar school te brengen. Ik zie het volledig zitten behalve is mijn eerste werkweek loodzwaar, er zit wel al een rustdag in maar dat is meer dan normaal wanneer je elke dag om 5u30 uit de veren moet. Jaja, Miss Huppelmuis mag de kindjes gaan verwelkomen om 6u30 en hen entertainen tot schooltijd. Hoe dat die kinderen er in slagen om op zo'n onmenselijk uur al te willen spelen met die toffe begeleidsters, geen mens die t'verstaat ... er bestaan amper slapende kinderen om 6u30 blijkbaar. Dus working class girl is geboren en ik vind het een fijne gedachte elke dag vlijtig te zijn en mijn eigen centjes te verdienen. Nu nog socialisen met enkele vreemde collega's, sommige ken ik al van in oude gloriedagen als jobstudent en enkele oude schoolmakkers. Tussen 22 en 31 oktober moet ik 47u presteren .. getiteld " de inwerkperiode " ... gniffel gniffel, mijn bankkaart zit al te kriebelen om mijn eerste echte loon te gaan bekijken. Maar we zullen het spaarzaam aanpakken, een loon-rekeningsje openen bij de Fortis enne sparen maar. Het is gedaan met mijn losbandig en modieus leven, nu ik het moet zelf betalen ga ik richting Zeeman.

Haha eerst zien dan geloven natuurlijk

En er gaat nooit een dag voorbij ...

En er gaat nooit een dag voorbij dat ik jou niet meer mis

Dag meme,

Hoe gaat het met je daar waar je nu woont en rust ? Is het zalig om op de wolken te leven en van daaruit naar beneden te kunnen kijken ? Kan je me zien vanuit de hemel, loop je soms naast me en praat je tegen me ? Ik vertel elke dag wel iets tegen je foto op mijn bureau, ik wens je een goedenacht toe als ik ga slapen en ik vertrouw je mijn wensen en geheimen toe. Hier is niets meer hetzelfde, alles lijkt me zo vreemd zonder jou. Zoveel dingen die veranderd zijn en die nooit meer zullen zijn zoals het was. Ik mis je kookkunsten, de overheerlijke spaghetti saus en de firietjes op woensdag. Ik mis je lach en je hoestbuien .. ik mis je grappige opmerkingen en ons geroddel ... ik mis je 's morgens want ik hoor je sleutel niet meer omdraaien in onze voordeur ... ik mis het om bij jou de krant te lezen en een Ice Tea te drinken ... ik mis het om tegen iemand meme te kunnen zeggen ... het is leeg, koud en kil in mijn hartje en ik hoop dat je dit hier kan lezen vanwaar je ook bent zodat je ook maar ff terug kan komen. Ah en weet je wat, we hebben je een supermooie begrafenisdienst geschonken en er is een mensen massa komen opdagen. Ik weet dat je het zo wilde, ik heb een tekst voorgelezen en héél de zaal doen snotteren ... we hebben je aan de rechtse boom uitgestrooid op de strooiweide. Binnen 3 jaar kom ik je daar ontmoeten om je achterkleinkindje te showen ... zal je er zijn ? Zal je er altijd zijn voor mij ook al kan ik je niet meer horen en zien ?

Rule The World

Take That - Rule The World

You light the skies, up above me

A star, so bright, you blind me, yeah

Don’t close your eyes

Don’t fade away

Yeah you and me we can ride on a star

If you stay with me girl

We can rule the world

Yeah you and me we can light up the sky

If you stay by my side

We can rule the world

If walls break down

I will comfort you

If angels cry, oh I’ll be there for you

You've saved my soul

Don’t leave me now, don’t leave me now

Slaapwel

Slaapwel meme

27 juni 1933 - 3 oktober 2007

Als straks de zon toch weer zal schijnen

en hoog boven aan de hemel staat

dan weet ik dat er met die stralen

een glimlach naar beneden daalt

Brief aan mijn meme

Leukemie

Al die tijd was het een woord dat ik kende, een ziekte die kindjes kaal deed worden en die hun beenmerg vergiftigde, een ziekte ver van ons bed ... iets vanop televisie en uit de krant. Nooit had ik gedacht dat het zo dicht bij ons ging tevoorschijn komen, maar op 5 september 2007 zei de dokters assistente ons de naam van je ziekte. Sindsdien weten we hoe het noemt en wat het met je doet ... een monster die jou uiteindelijk van ons zal wegnemen. Elke dag zien we je afzwakken, vechtend tegen iets die niet te verslaan is, oo zo moedig begin je elke nieuwe dag in je steriele kamer. Ver verwijderd van je bekende leventje, want alles wordt je afgenomen daarbinnen maar de glimlach blijft op je gezicht gebrand. Nooit meer zal je thuis komen, nooit meer zal je de regen op je huid voelen, nooit zal je nog de dingen doen die je altijd hebt gedaan. Ik wil je nog zoveel zeggen, je bedanken voor de mooie voorbije 22 jaar ... ik heb je lang mogen kennen maar helaas niet lang genoeg. Ik hoop ooit de meme te kunnen zijn voor mijn kleinkinderen zoals jij er ene voor mij bent geweest. Nu ik je moet laten gaan wil ik je nog eens bedanken voor alles wat je me geleerd hebt, voor alle grappige leuke momenten die we hebben gedeeld ... voor al wat je me gegeven hebt .. maar vooral omdat je me hebt opgevoed tot de jongedame die ik nu ben. Woorden schieten mij te kort om uit te drukken hoeveel ik van je hou en hoe blij ik ben dat ik je heb gekend en dat jij mijn meme mocht zijn.

Tot gauw ...