Paolo Giordano - De Eenzaamheid Van De Priemgetallen.

Uitgelezen:

roman

Paolo Giordano - De Eenzaamheid Van De Priemgetallen

Achterflap:

De zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag tegen haar zin op skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje en besluit ze de afdaling alleen te maken, maar ze komt ten val en raakt voor de rest van haar leven verlamd aan een been. Mattia is de helft van een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michela is zwakbegaafd. Als de tweeling wordt uitgenodigd voor een verjaardagspartijtje schaamt Mattia zich bij voorbaat voor het gedrag van Michela en hij besluit om haar op een bank in het park achter te laten met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt is zijn zusje verdwenen en zij wordt nooit meer gevonden. Op de middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er ontstaat een merkwaardige vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen.

Een boek waarin de 2 "modeverschijnsels" weer aan bod komen, ergens heb ik het wel gehad met automutilatie en anorexia bij jongeren. Als het om problemen gaat, in boeken met jongeren als hoofdpersonages, kan je er op gaan wedden dat een van deze stoornissen de kop op zullen steken. Het is beide erg en ik heb er zowel op professioneel/persoonlijk vlak mee te maken gehad maar momenteel kan je geen film of boek uitkiezen zonder. Het boek, die wel prachtig geschreven is, deed me toch ook denken aan "Judith Visser - Stuk." Ook daar krijgen we te maken met pesterijen en ongelukkige tieners. Ooit dacht ik ook dat liefdesverdriet, onzekerheid, een ander lichaam en/of stel hersens het einde van de wereld was maar zoals alle volwassenen zeggen: "het is de schoonste tijd van je leven". De neerslachtigheid en de eenzaamheid drukten wel enorm door in het verhaal, dus voor mij is het niet zo'n geslaagde leeservaring. Ik ben zelf veel te vrolijk ingesteld om mij te vermaken met donkere boeken. Het begrip eenzaamheid wist hij dan weer wel héél mooi te verwoorden.

7/10