Tom Rob Smith - Kind 44

Uitgelezen:

literaire thriller

Tom Rob Smith - Kind 44

Achterflap:

Het is 1953. Al jaren houdt dictator Jozef Stalin de Sovjet-Unie in een ijzeren greep. In Stalins arbeidersparadijs is een seriemoordenaar actief die kinderen vermoordt. Maar in de Sovjet-Unie zijn zulke misdaden onmogelijk. Er bestaan alleen politieke misdaden. Wie alleen al denkt dat een Sovjetburger tot die moorden in staat is, pleegt een misdaad en kan de kogel krijgen, of sterft een tergend langzame dood in de goelags. Voor de dood van de kinderen is altijd een logische verklaring: een ongeluk, buitenlandse spionnen – dossier gesloten. Hoe los je een onmogelijke misdaad op? Leo Demidov is een jonge, ambitieuze en toegewijde officier van de meedogenloze geheime dienst. Hij kent geen twijfels over het beleid van de Communistische Partij. Maar de seriemoordenaar blijft actief en de kindermoorden gaan door. Het lijkt er sterk op dat de moorden Demidov volgen, dat ze op de een of andere manier met hem te maken hebben. Leo beseft al snel dat hij de moordenaar van al die kinderen, wie het ook is, moet stoppen. Voordat hij zelf wordt vermoord. Twijfel slaat toe bij Demidov. Zijn vijanden binnen de muren van de Lubyanka, het hoofdkwartier van de geheime dienst, ruiken bloed en chanteren hem. Leo moet zijn loyaliteit aan de Partij bewijzen maar dat kan alleen als hij zijn vrouw Raisa verraadt.

Een boek waarin ongeveer alles aan bod komt, de auteur maakt plaats voor spanning, liefde, geschiedenis en politiek. Bijna klap je het boek dicht omdat je denkt overstelpt te worden door de Stalin-didactuur en wegens de paranoide sfeer die doorheen het verhaal sluipt. Maar uiteindelijk wordt alles mooi gedoseerd en draagt het allemaal bij tot datgene wat het boek goed maakt. Het leven in Rusland is waanzinnig maar ook de gepleegde moorden, de achterdocht van de staatsveiligheid en het feit dat ze er stellig in geloven dat elke vermoedelijke getuige ook effectief de dader is. Beklemmend maar goed geschreven, de eerste en de laatste bladzijden zullen de belangrijkste zijn ... Toch wil ik jullie niet onthouden dat ik toch ook best kwaad kon worden omwille van hun denk - en handelswijze en hun leiders met oogkleppen op. De cover van het boek ziet er dan weer zeer koud en winterachtig uit, wat ideaal paste bij deze dagen van oud & nieuw.

8/10