Waren we maar al een jaartje later, zag mijn leven er maar al helemaal anders uit. Zoals bij zovelen, vrijheid .. ooh ! Het wordt langzaam aan tijd dat ik hier mijn vleugels uitspreid en het nestje verlaat. Ik voel het aan zoveel, er zijn zo van die dagen dat ik hier niet meer graag ben. De verantwoording en al die bemoeienissen met mijn leven ... was het maar al gedaan. Kon ik maar s'avonds thuiskomen op een plekje die ik met jou deel, weg van ouders. Ze zijn er teveel aan op bepaalde momenten, ze steken hun neus in zaken die niet langer voor hun oren bestemd zijn. Ze denken dat ik nog altijd een kleine meid ben, hun kleine meid ... die moet beschermd worden, overbeschermd. Ik voel me hier als een vogeltje in een kooi en dat vogeltje wil vliegen. Naar een plekje hier ver vandaan waar ik met jou het echte leven kan leren kennen. Samen komen we er wel .. jij en ik ... dat weet ik gewoon. Elke dag spookt het door mijn hoofd, verlang ik .. en betrap ik mezelf op dagdromen. Dan glijden mijn gedachten weg .. naar hoe het er uit zal zien en hoe het allemaal zal verlopen. Maar dan val ik terug in de realiteit en moet ik aanvaarden dat het nog zeker een jaar duren zal. Een jaar ... heeft precies nog nooit zo lang geduurd.
Just Give Me The Wings I Need To Fly
.JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten