Kim Moelands - Weerloos

Uitgelezen:

thriller

Kim Moelands - Weerloos

Achterflap:

Naomi van Hees heeft het helemaal gehad met mannen. Ze laat zich dan ook slechts met moeite overhalen door haar beste vriendin Sonja om weer eens een avond flink te gaan stappen. Zodra ze de discotheek binnenstapt ziet ze hem; een onweerstaanbaar aantrekkelijke man met ijsblauwe ogen en donkere krullen. Zijn ogen houden haar gevangen en ontsnappen is onmogelijk. Geheel tegen haar principes in gaat ze met hem mee. De intense chemie tussen hen vertaalt zich in een meer dan bevredigende vrijpartij en vanaf dat moment zijn Naomi en Stefaan onafscheidelijk. Maar wie is Stefaan en wat wil hij van haar? Hij trekt aan en stoot af, gaat grenzen over die hij zou moeten respecteren en lijkt letterlijk haar gedachten te kunnen lezen. Toch blijft Naomi doof voor de waarschuwingen van Sonja en laat ze zelfs toe dat Stefaan een wig drijft tussen haar en haar beste vriendin. Wanneer eindelijk de schellen van Naomi's ogen vallen, lijkt het te laat om zich nog te kunnen ontworstelen aan Stefaans ijzeren greep.

Een boek die je meteen rode oortjes bezorgt want de personages verliezen elkaar voortdurend in onstuimige vrijpartijen en de schrijfster heeft op de koop toe een zeer expliciete vertelwijze. Dit neemt niet weg dat dit een topper van formaat is, ik heb het boek in welgeteld 24u uitgelezen en alle huishoudelijke klusjes even naar de achtergrond verschoven. De schrijfster schept een spannende sfeer doorheen het hele verhaal en als lezer weet je niet waar toe die zal leiden en wanneer de hel zal losbarsten. Het is je een raadsel wat Stefaan met Naomi van plan is, maar dat er iets zal gebeuren ... dat staat als een paal boven water. Eens je het boek bijna door bent staat er je nog een plot te wachten om U tegen te zeggen, je zit als het ware met open mond te lezen en denkt bij jezelf ' ik had alles verwacht, maar dit niet. ' Dit boek heeft mij echt omver geblazen en je denkt wel 2x na voor je met een wildvreemde man aan de praat slaat denk ik als je het boek dichtklapt.

10/10

Het leven is het enige boek
dat je nooit uit kunt lezen
en met jou,
staat elke nieuwe pagina
garant voor een bestseller

- Uit Kim Moelands, Weerloos -

Simone Van Der Vlugt - Het Laatste Offer

Uitgelezen:

literaire (avontuurlijke) thriller

Simone Van Der Vlugt - Het Laatste Offer

Achterflap:

In "Het Laatste Offer" zullen een vermiste archeoloog, een belangrijke archeologische ontdekking in Egypte en een geheim dat de wereld versteld zal doen staan Birgits ooit zo beschermde leventje totaal op zijn kop zetten. Zij beleeft met Jef, die ze nog maar net heeft ontmoet, twee heftige nachten, waarna hij spoorloos verdwijnt. Op haar zoektocht naar Jef belandt Birgit in een reeks verwikkelingen waarin ze beiden hun leven niet meer zeker zijn. De zoektocht leidt onder andere naar de Ark des Verbonds, die al eeuwenlang net zo tot de verbeelding spreekt als de Heilige Graal. Wat is die Ark precies? Wat is zijn functie? Waar is hij gebleven?

Ik ben eerlijk als ik zeg dat dit niet mijn meest favoriete boek van Simone is. Ook al nam ik geen aanstoot aan de hele brok geschiedenis, toch neemt het heel erg de bovenhand in het verhaal. Ik leerde Simone kennen als een schrijfster die menselijke, alledaagse personages neerzet met elk een herkenbaar karakter en levenswijze. Hier probeert ze het historische héél sterk naar voren te brengen en vergeet ze een beetje de band tussen de hoofdpersonages en wie ze zijn, wat ze zijn, enz ... Wat ik dan weer wel een leuk extraatje vond, voor mij dan als lezer, was dat ik ook diezelfde reis naar Hurghada heb gemaakt en haar beschrijvingen echt wel voor de geest kon halen.

6.5/10

Helen Garner - De Logeerkamer

Uitgelezen:

roman

Helen Garner - De Logeerkamer

Achterflap:

Nicola vliegt van Sydney naar Melbourne om drie weken te logeren bij haar goede vriendin Helen. Maar dit is geen alledaags bezoek: Nicola heeft kanker in een vergevorderd stadium en is naar Melbourne afgereisd om een alternatieve behandeling te ondergaan. Helen heeft van begin af aan haar twijfels over deze behandeling en stelt zich sceptisch op, in tegenstelling tot Nicola, die ondanks haar ziekte vastbesloten is om haar leven ten volle te leiden. Helen bevindt zich hierdoor niet alleen in de rol van vriendin en verpleger, maar moet zich noodgedwongen ook opwerpen als Nicola's beschermengel en ijzige rechter.

Je haalt hen niet terug en je maakt hen niet beter door valse hoop te geven, hoe blijvend optimistisch ze zich ook gedragen en de kanker als een lachertje afdoen. Op een gegeven moment kan je noch als mantelzorger noch als familielid nog omgaan met dat optimistime. Dan trek je aan de alarmbel en zeg je , neen dit komt niet meer goed, nooit meer ... Ze hebben eerlijkheid nodig, iemand die hen wakker schudt en zegt om van hun laatste maanden volop te genieten in plaats van zich voor te houden dat ze gauw genezen zullen worden verklaard. En dat is waar het in dit boek om draait, eerlijk zijn tegenover de terminaal zieke persoon en samen een manier vinden om toch te aanvaarden dat het onafwendbaar lot dichterbij komt. Ergens had ik er meer van verwacht, de schrijfster legt naar mijn mening teveel de nadruk op het feit hoe zwaar het is om iemand te verzorgen. Hoe veel nachtrust je mist wanneer je steeds weer de lakens moet gaan verschonen, hoe beperkt je sociaal leven wordt als je steeds voor haar moet thuisblijven enz ... Graag had ik hen samen meer zien genieten van alle dingen die ze samen nog hadden kunnen doen.

7/10

Simon Beckett - Het Sanatorium

Uitgelezen:

thriller

Simon Beckett - Het Sanatorium

Achterflap:

De Britse arts David Hunter maakt een studiereis naar de beroemde Body farm in Knoxville (U.S.A.). Directeur Tom Lieberman, zijn oude vriend, vraagt hem mee te gaan naar een lijkschouwing in een berghut. De hitte daar is schier ondraaglijk. Een handjevol pathologen staat om een gefolterd lichaam in verregaande staat van ontbinding. Waarom zijn de tanden roze? David Hunter krijgt te maken met iemand die er een duivels genoegen aan beleeft te moorden en expres bizarre sporen achter te laten.

Bepaalde televisieprogramma's, films krijgen het label dat ze niet geschikt zijn voor gevoelige kijkers en minderjarigen. De boeken van S. Beckett zouden ook zo'n sticker opgeplakt mogen krijgen ha ! Je moet tegen een stootje kunnen en een fantasierijk denkvermogen maakt het er niet minder gruwelijk op. De maden spatten van de bladzijden, het bloed druipt, de beenderen steken overal uit en de doden vallen als vliegen. Ik heb weer zo genoten van al dit "lekkers" en voor ik het wist kwam de epiloog voorbij. Zonder besef van tijd te hebben raas je doorheen dit boek. Net zoals zijn voorgangers weer van een hoog thriller niveau, misschien wordt het hier en daar allemaal wat te makkelijk ontdekt en twijfel je aan de realiteit. Maar dat neemt niet weg dat je heerlijk zit te griezelen met dit boek op schoot. Ik hoop dat Beckett gauw weer aan het schrijven slaat en de NL vertaling niet lang op zich laat wachten want ik heb honger naar meer. Wat vooral zo bijzonder is aan dit boek, is dat je geen flauw benul hebt waar de titel op slaat tot op een van de allerlaatste bladzijden.

9/10

Simone Van Der Vlugt - Herfstlied

Uitgelezen:

thriller

Simone Van Der Vlugt - Herfstlied

Achterflap:

Als journaliste voor de cultuurpagina van het Leidsch Dagblad heeft Nadine het prima naar haar zin, maar eigenlijk zou ze het liefst schrijfster worden. Net als ze erin slaagt een uitgever voor haar werk te interesseren, wordt Leiden opgeschrikt door de moord op een jonge vrouw. Samen met haar collega's zit Nadine boven op het nieuws, waar ze steeds meer bij betrokken raakt. In haar privéleven loopt veel mis en als de vermoorde vrouw uiterlijk een sterke gelijkenis met Nadine blijkt te vertonen, kan ze de gebeurtenissen niet meer als toeval afdoen en beseft ze dat zij en haar zestienjarige dochter Mariëlle gevaar lopen... Vooral als de moordenaar meer slachtoffers maakt, die op de een of andere manier allemaal in Nadine's omgeving verkeren.

Een boek lezen van Simone is alsof je even een kijkje neemt in het leven van een vriendin, ze vertelt zo gewoontjes, de personages zijn zo menselijk en levensecht en de gebeurtenissen kunnen echt in het dagelijks leven anno 2010 voorkomen. Dit zijn boeken waar je maar 2 dagen voor nodig hebt want je blijft maar de bladzijden omslaan, niet omdat elke bladzijde zo spannend is maar het gewoon zo heerlijk leest en je deel wordt van het hoofdpersonage haar leven. De 2 overige boeken die ik nog moet lezen van haar durf ik minder goed aan omdat het meer een geschiedkundig kantje heeft en ik misschien net dat dagelijkse, menselijke vertellen ga missen. Maar wie niet waagt, niet wint !

8.5/10

Margaret Murphy - De Regels Van Het Huis

Uitgelezen:

thriller

Margaret Murphy - De Regels Van Het Huis

Achterflap:

Als Clara Pascal spreekt, luistert iedereen. Dat is altijd zo geweest, al zolang Clara zich kan herinneren. Het is een van de redenen dat ze zo'n getalenteerde advocaat is, die door vriend en vijand wordt bewonderd. Dan wordt Clara, onder de ogen van haar dochtertje, door een gemaskerde man ontvoerd. In de verstikkende duisternis van haar gevangenis heeft ze plotseling niets meer aan de wetten en regels waar ze normaal mee te maken heeft. Haar aanvaller is degene die bepaalt wat er gebeurt. Maar Clara weigert bij de pakken neer te zitten. De stem van haar ontvoerder komt haar bekend voor en als ze erachter kan komen wie hij is, kan ze hem misschien overhalen om haar vrij te laten. Dus begint ze aan wat misschien wel haar laatste pleidooi is, een pleidooi voor haar leven. De politie wordt intussen zwaar op de proef gesteld: dit is de tweede ontvoering in slechts twee weken tijd. Wie de ontvoerder is en wat zijn motieven zijn is onduidelijk, totdat in een nabijgelegen rivier het lichaam van een vrouw wordt gevonden. Op dat moment begint de jacht op de moordenaar, om hem te stoppen voordat hij opnieuw toeslaat.

Met dit boek leerde ik weer een nieuwe schrijfster kennen, het is dan altijd bang afwachten hoe de letters samenvloeien tot een knap verhaal. Na de toppers die ik de afgelopen weken heb gelezen beviel dit boek me wat minder en kan Murphy hier inderdaad nog niet echt mee met mijn favoriete schrijvers. Dit is vooral te wijten aan het feit dat het verhaal hier zeer traag op gang komt, het duurt eindeloos vooraleer de inspecteurs iets op het spoor zijn en er enige actie in het boek komt. Het grijpt je niet echt bij de keel vanaf je het boek openslaat maar het is wel goed voor enig uurtjes leesvermaak.

7/10