Lisa Jackson - De Zevende Hoofdzonde

Uitgelezen:

thriller

Lisa Jackson - De Zevende Hoofdzonde

Achterflap:

Abby Chastain wordt achtervolgd door pijnlijke geheimen. Twintig jaar geleden heeft ze met afschuw gezien hoe haar moeder uit het raam van een inrichting voor geestes-zieken sprong. Abby is er altijd bang voor geweest dat zij op een dag ook krankzinnig zou worden. In New Orleans waart een seriemoordenaar rond. De slachtoffers worden gedood in paren – geen connectie, geen duidelijk motief, geen echte aanwijzingen. Rechercheur Reuben Montoya gaat op onderzoek uit om de dader te ontmaskeren. Zijn enige aanwijzing is Abby, de voormalige echtgenote van een van de slachtoffers. Maar is ze wel te vertrouwen ?

Een geschikt boek om deze tijd van het jaar te lezen, het past perfect in het Halloween thema en het griezelige element wist echt zijn doel te treffen. Het leest als een griezelverhaal bij het kampvuur 's avonds, waarbij je iedereen de stuipen op het lijf jaagt ... maar nu had ik niemand om me heen en was ik de enige wiens nekharen overeind gingen staan. Het is voor mij alweer héél lang geleden dat ik nog de kasten checkte en onder m'n bed keek om er zeker van te zijn dat ik veilig en wel naar dromenland kon. Maar dit boek zou daar op slag verandering in kunnen brengen .. Een perfect geschreven, meeslepend, griezelig verhaal die nooit ergens verveelt of korter had mogen zijn, integendeel .. dit is zo'n boek waaraan geen eind mag komen. Het boek heeft mij doen lachen, gruwelen en ontroerd ... top ! L. Jackson heeft nog een aantal boeken op haar naam staan, ' Dochter van Lucifer ' en ' Verloren Zielen ' zijn de opeenvolgende boeken na 'De Zevende Hoofdzonde ' waar dezelfde personages en omgeving terug in aan bod komen. Het eerdere werk ' Slaap Zacht ' gaat niet over New Orleans maar zien we daarom zeker niet over het hoofd. Lezen lezen lezen dus maar ...

10/10

Het Verborgen Kristal - Manda Scott

Uitgelezen:

literaire thriller

Het Verborgen Kristal - Manda Scott

Achterflap:

Verborgen in een diepe grot in Engeland vinden grotonderzoekster Stella Cody en haar echtgenoot Kit een blauw kristal in de vorm van een schedel. Vanaf dat moment worden ze opgejaagd door een mysterieuze vijand. Kit raakt daarbij ernstig gewond. In een poging meer te weten te komen over het kristal, roept Stella de hulp in van een bevriende wetenschapper. Hij weet een gezicht bij de eeuwenoude schedel te reconstrueren. Het is haar eigen gezicht … Wanneer de kristallen schedel afkomstig blijkt te zijn van de Maya’s, komt Stella op het spoor van een oude voorspelling waarin het jaar 2012 een grote rol speelt. Haar persoonlijke zoektocht naar de voorbestemde rustplaats van het kristal leidt van de universiteit van Cambridge naar de steenkringen in verlaten gebieden van Engeland. Maar de tijd begint steeds meer te dringen om het onheil van de voorspelling van de Maya’s af te wenden.

De puzzelstukjes passen niet, de inhoud van het boek is een rommeltje en het boek is doorspekt van de fouten. Ik heb er enige tijd over gedaan om het uit te krijgen, deels omdat ik het samen las met mijn vriend maar ook omdat het me niet aanspoorde om verder te lezen. Zoveel ellenlange beschrijvingen en rare passages, zinnen die er beter niet hadden gestaan ... ik denk dat dit een boekje is van een maandagochtend. Die spanning die me tot op het einde van m'n stoel ging duwen ben ik ook niet gewaar geworden. Het is flauw ... zéér flauw en neen ik denk niet dat we allemaal zullen verdwenen zijn rond kerst 2012.

4/10

Donna Milner - Vanuit De Verte

Uitgelezen:

roman

Donna Milner - Vanuit De Verte

Achterflap:

De vijftienjarige Natalie Ward groeit op aan de voet van de Rockies in Canada, een paar kilometer van de grens met de VS. Het is eind jaren zestig en op de melkveehouderij van haar ouders lijkt de rest van de wereld onbereikbaar ver weg. Zij leidt een gelukkig leven met haar ouders en broers, en is ervan overtuigd dat iedereen haar wel moet benijden. Vooral om haar knappe oudste broer Boyer, met wie Natalie een goede band heeft en met wie ze een interesse in boeken deelt.Wanneer de zachtaardige Amerikaan River Jordan de grens over komt om onder zijn dienstplicht uit te komen, krijgt hij werk als knecht en wordt meteen opgenomen in het gezin. Maar door zijn komst worden de gezinsrelaties al snel op de proef gesteld, en Natalie ziet door de gebeurtenissen van die zomer haar idyllische leven uiteenspatten. Nu is het vijfendertig jaar later en Natalie wordt gebeld door haar broer Boyer, van wie ze sindsdien vervreemd is, net als van de rest van de familie. Hij vraagt haar of ze naar huis komt, omdat hun moeder op sterven ligt. Met tegenzin keert Natalie terug naar de boerderij en ze bereidt zich voor om eindelijk de verschrikkelijke gebeurtenissen en geheimen onder ogen te zien die ze al die jaren heeft proberen te vergeten.

De nodige ingredïenten om dit boek ten volle tot zijn recht te laten komen zijn volgende, een lekker zachte fleecedeken, een kop hete chocolademelk of soep, theelichtjes en volledige stilte. Dit is een verhaal om over je heen te laten komen, zo meeslepend geschreven dat je spijt hebt wanneer de laatste bladzijden steeds dichterbij komen. Dit is meer dan een goed verhaal, dit is het soort klassieke roman die niet vaak meer worden geschreven. Dit is het soort boek waar ik alle andere even voor opzij schuif ... het ultieme winterboek op zondagmiddag. Wat ik er vooral uit geleerd heb, loop nooit weg van diegene waar je van houdt .. blijf dicht bij je familie en geliefden, ondanks alles.

10/10

2 Jaar Zonder Jou ...

Omdat ze overal een plekje verdient, ook op mijn blog .. ook tussen mijn boeken. Want door haar heb ik de leeskriebel gekregen, het was zij die mij meenam als 6 jarige sloeber richting bibliotheek. Het was zij die geduldig op een bankje zat te wachten tot ik mijn 5 boekjes had uitgekozen, zij die mijn boekentasje droeg volgeladen met Pinkeltjes, De Olijke Tweeling en Marc De Bel. Het was zij .. die gewoonweg altijd alles voor mij heeft gedaan. En jammer genoeg is het ook zij die 2 jaar geleden afscheid van ons heeft genomen. Het was een geladen dag gisteren ... je dochter en ik als je kleindochter keken nog véél meer naar je foto, haalden leuke herinneringen aan je op en kregen voortdurend een krop in onze keel. Er staat nog zoveel te gebeuren en je bent véél te vroeg weggegaan. Ik hoop dat je daarboven een mooi plekje hebt weten te vinden vanwaar je elke voetstap volgen kan.

Ik mis je ..

Mémé Josette Mol

27 juni 1933 - 3 oktober 2007

Altijd jouw kleine meid,