Uitgelezen:
roman
Philippe Claudel - Het Kleine Meisje Van Meneer Linh
Achterflap:
Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. Zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum drijven de spot met zijn liefdevolle aandacht voor het kleine meisje. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Deze praat over zijn vrouw die net is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. Er ontstaat een innige vriendschap die alle taalbarrières overstijgt. Maar op een dag worden meneer Linh en zijn kleindochter plotseling overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvingen? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping.
Wat doet eenzaamheid met een mens en wat gaat er door je heen als je alles verliest wat je kent en liefhebt. Dit zijn vragen waar Claudel je op zeer simplistische wijze een antwoord op geeft. Het boek is eenvoudig geschreven met veel aandacht voor plaatsbeschrijvingen, geuren en gevoelens. Meneer Linh verliest niet alleen zijn familieleden maar ook zijn geboorteland en komt ergens terecht waar hij zich nooit thuis zal voelen. Je volgt hem in zijn ontdekkingstocht door het vreemde land en beseft dat taal soms geen garantie hoeft te zijn om elkaar te begrijpen en vriendschap te kunnen sluiten. Meneer Linh houdt zich angstvallig vast aan zijn kleindochter en laat niemand dichtbij komen, behalve de dikke man ... Ik vind het mooi vertelt en het boek heeft genoeg aan zijn 143 bladzijden om zijn moraal duidelijk te maken.
8/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten